การเขียนบทความให้น่าอ่าน ไม่น่าเบื่อ

ถ้าไม่มีเราเขาทำงานกันได้ไหม? หรือ เราการทำงานของเราสำคัญหรือเปล่านะ?

แม้ว่าสามารถบล็อกคุกกี้ทั้งหมดได้ อย่างไรก็ตามจะมีผลกระทบทางในด้านการใช้งานเว็บไซต์หลายเว็บไซต์

ตัวอย่างเช่น ใช้คำหรือวลีอย่างเช่น “อย่างไรก็ตาม” “ประเด็นที่สำคัญอีกประเด็นหนึ่งคือ.

ถึงกระนั้นเมื่อลูกสาวก็เอาของขวัญมาให้พ่อในเช้าวันรุ่งขึ้นและพูดว่า “นี่สำหรับพ่อนะคะ” พ่อก็หลงดีใจไปชั่วขณะและเปิดดู กลับพบว่ากล่องใบนั้นว่างเปล่า และอารมณ์เสียใส่ลูกพร้อมกับพูดว่า “นี่ลูกไม่รู้เหรอ เวลามอบของกล่องขวัญให้ใคร มันควรจะมีของอยู่ข้างในนั้นอยู่ด้วย”

นั่นครับ สมรภูมิอันสวยงาม ที่เหล่านักเขียนต้องมีชีวิตรอดไปให้ได้

ระเบียบทำให้ง่าย วินัยทำให้ก้าวหน้า

เธอบอกว่าเมื่อไรที่เธอมองเห็นขึ้นมา เธอจะแต่งงานกับเขา

ก็ไม่วายยังโดนกบตัวอื่นถามมันว่าแกไม่ได้ยินที่พวกเราพูดเหรอ ?

“ว๊าย! แย่จัง…ฉันทำก้อนกรวดที่เลือกหล่นหายไปแล้ว เอาแบบนี้แล้วกัน คุณเจ้าหนี้ช่วยดูก้อนกรวดอีกถุงว่าเป็นสีอะไร ก็คงรู้แล้วล่ะค่ะว่าฉันเลือกได้ก้อนกรวดสีอะไร เพราะสีมันตรงข้ามกัน”

เมื่อเขียนบทความ เริ่มประโยคที่ทำให้ผู้อ่านติดตามอ่านอย่าง “ต่อเนื่อง” ทุกย่อหน้า ประโยคควรมีความสั้นยาวที่หลากหลาย ถ้าทุกประโยคมีความยาวเท่ากันหมด จะทำให้ผู้อ่านเริ่ม “จับ” จังหวะการเขียนของเราได้และเผลอหลับ แต่ถ้าประโยคไม่ต่อเนื่องกันเลยและสั้น ผู้อ่านก็อาจจะคิดว่าเรากำลังเขียนโฆษณามากกว่าเขียนบทความที่ได้รับการเรียบเรียงความคิดมาอย่างดี

เฝ้าระวังนักเรียน อาจเข้าข่ายเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ นรรัชต์ ฝันเชียร อาจไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เราจะเห็นนักเรียนทำพฤติกรรมซ้ำๆ โดยไม่จำเป็นในบางโอกาส แต่มันจะเป็นปัญหาแน่นอนเมื่อการทำอะไรซ้ำๆนั้น มากระทบกระเทือกการใช้ชีวิตประจำวัน พฤติกรรมอย่างเช่น บทความ เข้าออก

บทความมีหลายประเภทได้แก่บทความข่าว บทความสารคดี บทความกึ่งชีวประวัติ บทความให้คำแนะนำ และอื่นๆ ถึงแม้บทความแต่ละประเภทจะมีคุณสมบัติเฉพาะแตกต่างกัน แต่ก็มีลักษณะบางอย่างเหมือนกัน การเขียนบทความทำให้เรามีโอกาสแลกเปลี่ยนข้อมูลสำคัญที่น่าสนใจกับผู้อ่าน ฉะนั้นบทความนี้จึงอยากแนะนำวิธีเขียนบทความซึ่งมีขั้นตอนตั้งแต่รวบรวมความคิด ค้นคว้าข้อมูล เขียนและตรวจแก้งานเพื่อให้ผู้ที่สนใจได้ลองปฏิบัติตามกัน

ผู้พิพากษาถามเจ้าของฟาร์มว่า เขาได้ใช้เครื่องชั่งน้ำหนักในการขายเนยหรือไม่ เจ้าของฟาร์มตอบว่า “ฉันมันตาสีตาสา ฉันไม่มีเครื่องชั่งเป๊ะๆ หรอก แต่ฉันมีเกณฑ์ของฉันอยู่แล้ว” ผู้พิพากษาถามต่อ “แล้วคุณชั่งเนยได้อย่างไร?”